یادتون میاد روزی رو که با لبخند همسرتون قبل رفتن به سر کار مواجه شدید ؟ اون لبخند ، بزرگتر شده ، شده یه خنده و حال خوب که منتقلش کردید به همکارتون . احتمالا اون هم این حال خوب رو به رییس اداره منتقل کرده و این چرخه از طریق آقای رییس به راننده تاکسی رسیده که از قضا خانم معلمی رو به مدرسه میرسونده که این حال خوب رو به کلی دانش آموز منتقل کرده و …
حتما پیش اومده یه ماشین پشت سرتون بوق بزنه و بره رو اعصابتون ؟ بعد جلو تر یکی بزنه رو ترمز و شما تلافی اون بوق ها و این ترمز ناگهانی رو با چند تا بوق ممتد پر معنا رو سر راننده جلویی خالی کنید ؟ حالا فکر کنید ببینید در ادامه چه اتفاقاتی میفته .
از یه لبخند ، از یه سلام ، از یه دست دادن جانانه اول صبح … تا یه نیشخند و تیکه و مشاجره … هر اتفاق ساده ای که میفته ، جمع میشه ، حرکت میکنه و یه دنیا رو با خودش تغییر میده .
چه باید کرد ؟
این رفتارها ، چه خوب و چه بد ، قِل می خورن مثل یک گوله برفی . بزرگ و بزرگتر میشن و ادامه دار میشن تو ادامه روز ما آدما .
ادامه دار میشن تو کار ما، تو همه لحظه هامون ، تو کشورمون ، توی دنیایی که توش زندگی میکنیم ، میخوایم زندگی کنیم و می خوایم توش بچه دار بشیم .
این حال و روز ما ، این وضعیتی که توشیم ، خوب یا بد . غمگین یا شاد … همش معلول یک لبخند یا یه بی توجهی کوچیکه که سالها پیش اتفاق افتاده .
ما آدما اعضای یک بدنیم ، روی هم تاثیر میزاریم . کوچیکترین تغییر ما ، می تونه دنیای اطراف ما رو تغییر بده .
از خودمون شروع کنیم … با یه لبخند … یکم صبر و حوصله … یکم محبت …
دنیایی که توشیم به دست ما ساخته میشه و ما شایسته زندگی در جایی هستیم که بهترین ها رو برای ما به ارمغان میاره .
فردا نه ، از الان … لبخند یادتون نره … دست حق به همراهتون .
ویدیدهای مرتبط
