تربیت خودشیفته, عادی تر از چیزی است که فکر میکنیم. به اندازه افراد مختلف , سبک های تربیتی مختلفی وجود دارد. با این حال, میتوان بعضی از آنها را در طبقه بندی روش های تربیتی خودشیفته, توانا و استبدادی جای داد. در این مقاله, در مورد تاثیرات تربیت خودشیفته روی فرزندان صحبت میکنیم.
روش تربیتی خودشیفته چیست؟
روش تربیت خودشیفته به این معنی است که والدین, نسبت به فرزند خود احساس مالکیت زیادی دارند و گاهی اوقات به والدین هلیکوپتری تبدیل میشوند. چنین پدر و مادری , از رشد مستقلانه کودک خود احساس خطر و حتی حسادت میکنند. این والدین, به طور آگاهانه یا نا آگاهانه , اعتقاد دارند وجود کودک , به منظور برآورده کردن نیازها و آرزوهای پدر و مادر است. ممکن است شما هم والدینی را بشناسید که فرزندشان را مجبور به فوتبال بازی کردن یا شرکت در مراسم مجلل میکنند. این رفتار والدین , تاثیرات زیادی روی کودک به وجود می آورد.
1- خود سرزنشی :
فرزندانِ والدین خودشیفته , معمولا فکر میکنند یک مشکل هستند. دلیلش این است که چنین والدینی فقط به اشتباهات فرزندشان توجه میکنند و فرزند آنها, شروع به خود سرزنشی میکند. این موضوع منجر به مکانیسم خود مراقبتی میشود تا امید را حفظ کند. ” اگر خودم را درست کنم, اوضاع بهتر میشود. اگر کارم راخوب انجام بدهم, والدینم با من خوب رفتار میکنند.” کودکانی که از طریق روش تربیتی خودشیفته بزرگ میشوند, اغلب در مواجهه با احساساتشان عملکرد خوبی ندارند. آنها در رویداد های بسیار جزئی هم به شدت احساساتی میشوند.
2- دلبستگی ناایمن :
ممکن است با نظریه دلبستگی آشنا باشید. این نظریه, پویایی روابط شخصی بین انسان ها را توصیف میکند. بخش بزرگی از سبک دلبستگی , توسط رابطه کودکان با مراقبانشان تعیین میشود. دلبستگی دارای سه نوع ایمن, ناایمن و آشفته است. تربیت خودشیفته , معمولا منجر به دلبستگی ناایمن میشود که دارای دو زیر مجموعه است. سبک ناایمن-اجتنابی که از طریق ماهیت اجتناب توصیف میشود. ( ” هرگز به خودم اجازه نمیدم دوباره صدمه ببینم !”) دومین زیر مجموعه, دلبستگی ناایمن-اضطرابی است. این نوع دلبستگی , از طریق نگرش “پیگیری” پس از یک ارتباط ایمن تعریف میشود. ( ” چرا اونها منو دوست ندارند! چرا هیچ کس به من توجه نمیکنه؟”)
3- استقلال عاطفی شدید :
بعضی از کودکان, ممکن است از طریق ترک کامل وابستگی عاطفی , به والدین خودشیفته خود واکنش نشان دهند. آنها به تنهایی رشد میکنند و به بزرگسالانی بی اعتماد تبدیل میشوند. علاوه بر این, این افراد ممکن است در ایجاد ارتباطات شخصی نزدیک با مشکل مواجه شوند.
4- پروراندن بیش از حد :
بعضی از این فرزندان, ممکن است کاملا در جهت مخالف والدین خود قرار گیرند. آنها به افرادی به شدت پرورش دهنده تبدیل میشوند. احتمالا این مسئله به دلیل تمایل ناخودآگاه آنها به تجربه مراقبت و صمیمیتی است که خودشان دریافت نکرده اند.
5- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) :
افرادی که توسط والدین خودشیفته بزرگ میشوند, ممکن است با نتایج این نوع تربیت در زندگی خود دست و پنجه نرم کنند. این نوع تربیت , میتواند منجر به اختلال استرس پس از سانحه شود. علاوه بر این, چنین افرادی ممکن است به افکاری مثل سوء استفاده احساسی , تجربه بی حسی عاطفی شدید یا سایر اَشکال PTSD مواجه شوند. این تاثیر, در میان افرادی که تجربه سوء استفاده فیزیکی را داشته اند شایع تر است.
6- خودشیفته شدن :
این یک مورد شدید از عقیده : ” اگر نمیتوانی آنها را شکست دهی , به آنها ملحق شو” میباشد. بسیاری از کودکان تربیت شده توسط والدین خودشیفته, اینطور واکنش میدهند که : ” مطمئنا در همه چیز خیلی خوب میشوم. هیچ کس نمیتواند دوباره باعث شود احساس کم اهمیت بودن کنم!” چنین افرادی, به شدت روی خودشان و دستاوردهایشان تمرکز میکنند. به این ترتیب, خود این افراد هم خودشیفته میشوند.
